Als een archivaris houdt de vader van Marnix Kolder diens verrichtingen met uiterste precisie bij. Vandaar ook dat Kolder jr. (van 31 januari 1981) wist dat zijn 500ste wedstrijd in het betaald voetbal er aan kwam. Zijn carrière begon in 1997 bij Veendam, waar hij met tussenpozen iets meer dan tien seizoenen speelde, en leidde hem via FC Groningen, VVV en Go Ahead Eagles naar zijn huidige club FC Emmen. Daar noteerde pa Kolder afgelopen maandag nummer 500, toen Marnix tegen Eindhoven als invaller binnen de lijnen kwam.
Marnix Kolder: ‘Mijn vader houdt alles bij. De wedstrijden, de goals, de trainingen. Hij wil elke week het weekprogramma hebben. Per jaar heeft hij dan vier of vijf A4-tjes met statistische gegevens. Hij doet dat trouwens allemaal met pen en papier. Verder heeft hij tussen de 60 en 70 plakboeken met krantenartikelen en opstellingen enzo. Toen mijn oma nog leefde maakte zij altijd de plakboeken. Dat zijn er een stuk of vijftien en die staan nu bij ons op zolder.’
‘Ik heb leuke reacties gehad op die 500ste wedstrijd. De trainer heeft er na afloop een praatje over gehouden en van de spelers kreeg ik een ovatie. Verder zijn er wat interviews geweest en kreeg ik heel veel reacties via de sociale media. Het leukste vond ik wel de reactie van Michel Boerebach; hij is in mijn tijd bij Go Ahead een goede vriend geworden. Michel had een leuk verhaal op Facebook gezet, dat deed me wel wat. Hij was vroeger een groot voetballer.’
‘Voor mij was dat een mooi gebaar, maar veel jongens bij Go Ahead en bij Emmen kennen hem niet meer. Die zijn nog zo jong. Ik een ouwe lul? Nou, ik ga met allemaal jonge jongens om, maar ik voel me niet heel oud hoor. Ik merk wel dat het anders is. Vroeger was het respect voor oudere spelers groter, hielp je mee met opruimen, nam je ballen mee. Dat is nu anders. Niet dat het slechter is hoor, helemaal niet. Ik ga er in mee, ik heb er geen last van.’
‘Ik ben een echte liefhebber. Ik sta elke dag als eerste op het veld. Lekker latje schieten met een groepje, of het balletje hoog houden met elkaar. Ik geniet er zo veel mogelijk van. Het kan zo afgelopen zijn. Nu ik aan het eind van mijn carrière zit, besef ik steeds meer hoe mooi het leven van een voetballer is.’
‘Ik had het wel eens lastig als ik op de bank zat. Als je als spits een paar wedstrijden niet scoort sta je er naast. Dat heb ik bij FC Groningen en VVV meegemaakt, en dat vond ik moeilijk. Maar verder… Ik ben nooit met tegenzin de bus ingestapt voor een uitwedstrijd. Met Veendam was het altijd hartstikke gezellig, dan gingen we kaarten. Dat zie je tegenwoordig niet meer. Hoewel, bij Emmen is er weer een kaartclubje. Maar goed, ik vind het altijd wel leuk, die busreizen. Ik heb geen idee hoeveel bus kilometers ik al die jaren heb gemaakt. Dat moet mijn vader maar uitrekenen.’
‘Van de clubs waar ik heb gespeeld, heb ik met Veendam de meeste binding. Veendam heeft me natuurlijk de kans gegeven om betaald voetbal te spelen, ik ben er all time topscorer geworden, het was een club bij mij uit de buurt en ik heb er het langst gespeeld. Bij Go Ahead heb ik ook vier mooie seizoenen gehad. Ik heb er een promotie meegemaakt en we hebben twee geweldige jaren in de eredivisie gehad. Het is een echte volksclub en ik merkte dat ik gewaardeerd werd. Laatst was Go Ahead bij ons in Emmen op bezoek. Toen scandeerden de Go Ahead fans mijn naam. Mooi hoor.’
‘Bij FC Groningen heb ik nog Europees voetbal gespeeld; ik heb twee keer meegedaan tegen Fiorentina. Thuis werd het 1-1 en viel ik in de laatste minuut in. In de uitwedstrijd was het ook 1-1 en kwam ik er in de verlenging in voor Erik Nevland. Toen miste ik een penalty in de strafschoppenreeks. Dat vergeet ik nooit meer. Maar het was mooi om mee te maken.’
‘Ik heb wel bijzondere spelers meegemaakt. Honda bij VVV, Nevland, Berg en Matavz bij FC Groningen. Verder Ruben Schaken
