Bij FC Utrecht ging het hem voor de wind, bij Ajax moest hij 2,5 jaar vechten. De lange weg naar een basisplaats heeft verdediger Mike van der Hoorn (23) gehard. ‘Als je mij negen keer neerschiet, sta ik negen keer op.’
Mike van der Hoorn kreeg op school het advies om naar het VMBO te gaan. Op basis van een enkele CITO-toets. De score daarvan viel tegen. Het zei niets over zijn intelligentie of drive. Aldus de twaalfjarige Mike ook tegen zijn docenten. Maar die wilden er niets van weten. ‘En dan heb je aan mij een slechte,’ vertelt Van der Hoorn twaalf jaar later. ‘Als ik in iets geloof dan ga ik er ook volledig voor.’
Hij kreeg het van huis uit mee. ‘Mijn vader zei altijd: ‘wij geven niet op. Wij gaan altijd door. Als jij je als aangeschoten wild gedraagt dan maken ze je af’. Van der Hoorn haalde uiteindelijk met gemak zijn HAVO-diploma. Het gaf hem zelfvertrouwen. ‘Als je mij negen keer neerschiet, sta ik negen keer op bij wijze van spreken,’ zegt hij later in het interview. Zij die hem goed kennen waren dan ook niet verwonderd dat Van der Hoorn zich tamelijk spectaculair herpakte bij Ajax, de club waar hij aanvankelijk leek te worden bijgezet aan de reeds imposante boulevard van geflopte aankopen. ‘Het stomme is dat ik nooit een topclub in mijn hoofd had toen ik klein was,’ vertelt de verdediger.
In een van je eerste interviews zei je dat je nooit bang bent. Is dat dan vooral een pose?
‘Nee dat is wel echt zo. Kijk, ik vond mezelf nooit de beste. Ik houd niet van overdreven blufferig gedoe. Zo ben ik gewoon niet. Maar ik liep vanzelf wel steeds meer met mijn borst vooruit. Dat is iets wat ik in de A1 van Rob Alflen heb geleerd. Hij heeft me ook positioneel veel beter gemaakt. In het eerste van FC Utrecht ging het vervolgens ook meteen heel lekker. Dan denk je op een gegeven moment dat je de wereld aankunt. Zonder dat ik toen naast mijn schoenen ben gaan lopen, hoor.’Hij kwam bij Jong Oranje en haalde zelfs de voorselectie van het grote Oranje. Er kwam belangstelling van grotere clubs. Jonge, lange, goed meevoetballende centrumverdedigers zijn dun gezaaid. FC Twente, PSV en Ajax streden om zijn handtekening waardoor de prijs aardig werd opgedreven. Uiteindelijk kwam Ajax als winnaar uit de bus. De normaliter zo zuinige kampioen maakte een kleine vier miljoen euro aan FC Utrecht over. ‘Er werd me heel duidelijk geschetst door Frank de Boer hoe Ajax speelt en wat mijn rol zou worden. Ik zag het helemaal zitten. Ik vond Ajax altijd al een geweldige club.’
Je zegt dat je nooit opgeeft. Maar na je eerste seizoen en ook afgelopen zomer wilde je het liefst verhuurd worden.
‘Ja, ik wilde uitgeleend worden om daarna twee keer zo sterk terug te keren bij Ajax. Aan wedstrijden in de eredivisie heb ik veel meer dan aan wedstrijden in de Jupiler League. Het ging vorig seizoen wel beter, maar John Heitinga kwam er in de zomer nog bij en Jo‘l bleef ook gewoon. Ik wil best vechten, maar dan moet ik wel ergens uitzicht op hebben.’ Ajax wilde hem niet kwijt. ‘Dat gaf dan weer wel wat vertrouwen. En ik wilde de club ook niet in de steek laten. Ik ben geen type die de boel saboteert. Ik werd feitelijk slachtoffer van mijn eigen goodwill. Mijn concurrenten deden het goed, de situatie was eigenlijk vrij uitzichtloos. Toch ben ik goed blijven trainen, voelde ik dat ik beter werd. Maar een kans kwam lang niet.’ Het was nota bene een blessure van de rechtsback van Ajax, Kenny Tete, medio januari die zijn perspectief compleet veranderde. Van der Hoorn viel uitstekend in en speelde het duel erop tegen Heracles prima. Maar daarna was de bank tegen Roda JC weer zijn deel. ‘Ik was toen wel erg teleurgesteld, ja. Want het liep prima met mij centraal en Jo‘l als rechtsback. Maar ik voelde dat ik goed bezig was en kon de keuze van de trainer voor een aanvallende back, Ricardo van Rhijn, best begrijpen. Rica